لسه منزله الابلكيشن حالا .مش مرتبه كلام بس هتكلم كأنى بكلم نفسى ..أنا طول عمرى كنت كويسه بنت شاطره والكل بيحبها بتحفظ قران عايشه عيشه بسيطه وهاديه وبتنام من غير ما تفكر فى بكره .لحد اليوم الملعون طلاق امى وابويا اول ما اتطلقو كل واحد بدأ يفكر فى نفسه وبس وكل واحد يمنعنا نشوف التانى ويستغلنا يودونى محاكم ويقولو عن بعض أقذر الشتايم كان ابويا لو شفت امى ممكن توصل أنه يضربنى ويشتمنى اوحش الشتايم وامى برضو لما كنت عندها نفس النظام .عمرى ما شفت منهم حنيه وعمر ما حد حضنى حتى .اتحولت لشخص مش اعرفه .بقيت بشحت الحنية من اى حد وأصدق اى كلمه اذيت نفسى زياده على اذيتهم ومش عارفه أنا صح ولا غلط .كرهت الجواز والرجاله وحياتى ونفسى .بقيت شخصيه ضعيفه وخايفه من كل حاجه مش بخرج من اوضتى ومش قادره اشوف ناس ولا اتعامل معاهم ولا عارفه ارجع طبيعيه تانى ومش عندى أدنى فكره ايه اللى ممكن يخرجنى من الحاله دى لانى فقدت الامل وحاسه حياتى انتهت قبل ما تبتدى

3

11