أنا تعبانه جدا جوزى على طول طمعان فى فلوسى محسسنى انى بنك قدامه واجب عليا انى أحققه كل أحلامه وانا صراحه ضحيت كتير قوى أنا بصرف على نفسى ومباخدش منه حاجه وكمان بدفه مدرسه أبنى لكن فى المقابل مفيش اى شكر ولا تقدير بل بالعكس على طول مكشر فى وشى ومكتئب ومش طايقنى خالص كل لما يتكلم معايا بيبقى علشان الفلوس وبس لكن مفيش اى محبه خالص حتى لو قال اى كلمه كويسه بقيت احس انها كذب علشان مصلحه وبس أنا مش عارفه اعمل ايه أنا زهقت وتعبت من كثر ضعطه عليا أنا بقالى ٢٠ سنه متجوزه ومستحمله ومقلتش حاجه اتصرف معاه ازاى حد عنده فكره

1

42