دايمآ كنت بطلع من الأوائل و فى ثانوية عامة بذلت كل مجهودى و مجبتش مجموع و مش قادرة اسامح نفسى و مش عارف اى السبب انا و لا المدرسين الل باخد عندهم و لا عيلتى حاسة كان مستقبلك اتدمر ان مفيش حد كويس هيتجوزنى و ان مش هلاقي شغل لما اتخرج واصحابى كانوا اكتر من اخواتى قطعوا كلام معايا و بيلقحوا عليا كأنهم فرحانين فيا انا كنت اشطر منهم بكتير بس هما دلوقتى كلهم فى طب و هندسة وانا فى تجارة انجلش كل مقول انى اتخطيت يجى موقف يجبنى الأرض انا بقالى تلت سنين محتقرة نفسى و اصحابى فى الكلية حتى الدكترة فى الكلية مش متقبلة كلامهم حياتى بقت سودا بجد بقيت عاملة زى إلى خسر كل حاجة و مفيش حاجة تانى يخسرها

3

10