انا قصتى طويله شويه هحاول اختصرها انا عرفت شخص من حوالى اربع سنين هو مش معاه شهاده وانا ساعتها كنت ف ثانوية عامه ومع ذلك حبينا بعض واتعلقنا ببعض جدا وانا طلعتله شهادة محو امية وساعته يبقى بنى ادم كويس وجه اتقدملى واهلىطبعا رفضو عشان التعليم وعشان مش عنده شقه وهنعيش ف ايجار وكدا وانا بقيت مش عارفه اعمل ايه وحتى امى لما قولتلها انا ميفرقش معايا التعليم قالتلى مش هتعرفى تتفاهمى معاه وفعلا فيه حاجات كنا بنقف عندها بس هو اكتر حد حنين ف الكون واكتر حد ببقى مطمنه وانا معاه وانا بقيت عاوزاه سعيد حتى لو مش ف حياته ودلوقت بساعده يكمل تعليمه بس انا مبقيتش حاساه وبقيت حاسه ان الطريق ال انا ماشيه فيه اخرته سد ف اخدت فونه و عملتله سوفت وعل عكس م توقعت هو مزعقليش هو طبطب عليا وكمان بساعده يشوف شقه تبع الاسكان وهو دلوقت شغال نجار وانا بقيت ف كليه علوم وكدا ودماغى مبتبطلش تفكير اكمل معاه ويبقىفيه امل طب واولادى طب لو حصل مشكله اهلى هيقولو ايه بعد م اقف ادامهم عشان حد طي لو سيته هيعمل ايه ف حياته هينهار من بعدى ومش هيعرف يكمل هو ملهوش غيرى وانامش هعرف انساه عشان حصل بينا تجاوزات كتير اوى ومبقيتش متخيله نفسى لغيره وارجع اقول انا استهل احسن من كدا وهو بيشرب سجاير مع انى حاولت معاه كتير بس كان بيكدب عليا وارجع واقول مش هلاقى حد احن منه عليا وبجد مبقيتش عارفه اعمل ايه حد ينصحنى واروجوكو بلااش تجريح

6

6