جماعه انا كنت بحب شخص مش عربى من دوله اجنبيه من اربع سنين كان حرفياً كل حياتى كان حل لكل مشاكلى الوحيد اللى بيشجعنى و يدعمنى و خلانى اتعلم حاجات جديده و احب القراءة والكتابة و بقيت اتعلم لغته و بعدها فى الكلام بقى يقول حاجات غريبة زى أنه مخنوق وان الحياة صعبه ولما أقوله الحياة ليها جوانب كتير حلوه يقولى انتى ماتعرفيش حاجه و ابتدأ يشوف نفسه قليل وأنه مايستاهلنيش و انى كتير عليه و بعدها اختفى فجأة من كل مكان دورت وراه طلع أنه إن/تحر أنا وقتها جالى نوع من الصدمة صمت رهيب لا حاسه بأنى عاديه أو زعلانه حاسه بفراغ الشخص الوحيد اللى نور حياتي فى لحظه ضلمت وراح اغلى الناس عليا عدى سنتين بعد الحادثة دى فضلت اعيطت ليل نهار عينى منفوخه علطول و خايفه اتكلم مع الناس بس انا مكنتش مستوعبه بعدها بدأ يجيلى هلاوس كتير بشكل غريب قلت لوالدتى ورحت عند دكتورة نفسية حكيتلها الهلاوس بس و ماما حكتلها حبه اعراض من السواس عشان أنا بحب النظام و بخاف من البكتيريا و كده و مجيبتش سيرة اللى حصل فا اتشخصت OCD اضطراب وسواس قهرى وانا اصلا مش جايه عشان المشكله دى كرهت كل الدكاترة أنا جايه عشان تساعدينى من مشكله طلعتنى بمشكله تانيه ؟؟! عدى سنتين كمان يعنى ٣ سنتين من وقت الحادثة و الأعراض بتزيد اكتر بجنون لدرجه انى بشوفه حواليا و بكلمه و باخد رأيه فى لون لبسى و شعرى و كل حاجه و بشاركه حزنى وهمى و فرحى كأنه عايش و هو بيساعدنى برضو فى كل مشاكلى بحاول ما ابينش كده قصاد الناس عشان هيشوفونى مختله بس دى حقيقة هو فعلا معايا فى كل مكان و كل موقف . رحت عند دكتورة تانيه سمعت كلامى و شخصت نفس التشخيص حكيت لها عن كل حاجه الا انى كنت بحب شخص ومات ودلوقتي بيكلمنى و بشوفه قالتلى انتى عايزة تتعالجى قولتها اكيد قالتلى هديكى علاج هيوقفلك كل اللى بتشوفيه وبتسمعيه ده بس اوعي دماغك تقولك وقفة العلاج دة أو تتجاهلى تاخديه قولتها حاضر طبعا ، خدت العلاج اسبوع تقريباً بالعافية بقيت بلا مشاعر و انسان إلى شكلى كأنى صنم نفس حالى أول ما الشخص دة انتحر قررت اوقف الدوا مره واحده لأن مبقاش معايا حد يونسنى حياتى بقت صمت غريب ملهاش معنى غير انى فكرت فى الانتح/ار و انا باخد الدوا المهم انى وقفته و مش عارفه اعيش ازاى طبيعية و خاصتا انى فاكرة الذكريات كأنها امبارح

6

6