انا تعبت من طربقة تعامل والدتى معايا بحاول بكل ما عندى انى ارضيها بس هى واخدة عنى فكرة مش صح بدون ميحصل موقف مثلا بسبب كلام اخويا عليا و لما بحاول افهمها مش بتدينى فرصة دايما حطانى ف زون البنت الفاجرة بدون مبالغة ان لسانى طويل و مش متربية بس عشان بدافع عن نفسى لانى اصغر واحدة ف اخواتى واللى كانو بيصدقونى مش قاعدين دلوقتى ..بتفضل تقول ف كلام مستفز لحد ماتخلينى مش عارفة اتحكم ف اعصابى و غصب عنى صوتى بيعلى و كل مرة لما اعاتبها ف حاجة بهدوء تقلب الترابيزة و تطلعنى انا الوحشة ..بتاخد قرارات مش منطقية و عمرها ماتغلط نفسها و بحسها لا حرفيا بتقول لا على حاجة تبسطنى اقل حاجة منعتنى انى احضر حفلة تخرجى اللى مستنياها من اول سنة ف الكلية بسبب الضغط اللى بشوفه فيها و شايفة انى استحق دى بس على الاقل لان مكنتش بخرج رحلات و لاحتى مع صحابى و مليش اى ذكريات خالص معاهم و تفضل تقول كلام وحش و تغلط مع ان اللى هيتخرجوا معايا دول دكاترة و محدش هيعمل المسخرة اللى ف دماغها ..كل متشوف ان فيه واحدة قربت منى و بقينا صحاب تفضل تتكلم عنها وحش لمجرد ان واحدة صحبتى زمان سابتنى ..كل ماتكلم حد من اخواتى تفضل تشتكى منى و قرايبى و طلعت صفات مش فيا زى انى انطوائية و مبحبش الناس و متوحدة و هى اللى خلتنى كده كانت ترفض اى خروجة مع صحابى و لما يخرجوا تقولى اهم خرجوا و سابوكى ..و بتحكم على كل حاجة شكلى و لبسى كل متدخل الاوضة عندى ميتفعش تطلع الا و هى قايلة كل حاجة سلبية انا ثقتى ف نفسى معدومة و مبقدرش افضفضلها بعد يوم طويل ف الكلية مليان ضغط عشان مبتسمعليش و لو سمعت شوية بتسيبنى و تمشى ف نص الكلام انا مبقتش احب اتكلم معاها و مبعرفش انام دايما حطانى تحت ضغط انها هتيجى دلوقتى تزعقلى حتى لو مش بعمل حاجة و مقدرش احكى لوالدى لانه سلبى جدا و مبحبش يتكلم ف حاجة ولا يدخل نفسه حتى لو سامع المشكلة بودنه و مش واخدة عليه ولا بعرف اتكلم معاه اساسا ..انا بقيت حاسة انى حمل تقيل عليهم حتى وانا لوحدى اتقل من لما كنا سبع افراد ف البيت مش تلاتة زى دلوقتى ..مش عارفة اطلع من دا ازاى لانى فجاة لقيت نفسى بقيت زى الشخصية اللى الفوها عنى ..

6

4