اصعب مرحلة بمر بيها دلوقتى هى الادراك.... حتى مش قاادرة احدد اذا كان الادراك دة جه بدرى ولا متاخر *للحظة لقيت انى لوحدى.. لوحدى اووى احساس انى فعلا اقدر اكون موجودة فى حياة ناس كتير بس محدش يقدر يدخل حياتى ابداا مهما كان قريب.... ديما فى حاجة مش بقدر اقولها.. يمكن لانى مش فاهمانى *كل يوم بستوعب اكتر ان وجود اهلى فى حياتى مجرد عائل مادى مش اكتر.....يعنى اول ما هقدر اصرف على نفسى هيبقى خلاص... وان مقابل دة انا حرفيا بتذل من امى قصاد كل حاجة بتضحى بيها عشانى.. .. تايهة بين مليون شعور.. بين راحة ان هييجى يوم واقدر اخرج من سيطرتها عليا وبين حسرة وقهر على اهل اتمنيت اقدر اقف قدامهم واشكيلهم بس عمرى ما هقدر *الف سيناريو كل يوم بياكل فى دماغى عن اللحظة اللى هنهار فيهاا واقول كلام مكتوم جوايا سنين... حاجات كتييير اووى اكتشفت انها مركونة بس مازالت موجودة وسايبة اثر اسود جوا قلبى مش قادرة امحيه..... خايفة من لحظة اكسر فيها بينى وبين امى حاجة مش هقدر ارجعهاا، وفى نفس الوقت بتمنى اتكلم يمكن ارتاح.. يمكن هى تفوق.. اصل اى تبرير ممكن تقولهولى فى لحظة زى دى ملوش مكان *التفكير بيبقى مرعب لما بيوصل انى ممكن اتجوز واحد يكون قاسى عليا... او حتى يكون زى اى حد بيعدى اليوم... محتاجة حد يشيل معايا اللى مش هقدر اشيله لوحدى... هتبقى كسرة اووى عليا انى اخرج من تحكم اهل لتحكم زوج وحياة تانية من غير تفاهم... خايفة وقلقانة ودماغى مبقتش تسكت *مرعوبة من لحظة الاقى نفسى بقيت نسخة من امى... هتبقى اول مرة اكره نفسى فيها... مش لانها مش كويسة.. هى اتظلمت، واتضغطت كتيير بس احنا اللى اتحملنا نتيجة دة دماغى جواها حاجات كتيير اوووى وكل ما افكر فى حاجة يطلع منها الف حاجة... غريب عليا انى استوعب خوفى من حاجات كتيير بعد سنين وخايفة طريقى تكون نهايته سد 😔

2

20