انا شخص وحيد معنديش صحاب أو ب معنى أصح بكون صاحب استبن لو الأساسى راح ببقى فتره لحد ما يبقى فى بديل عاشرت ازبل خلق الله من صحاب ولا قرايب بس دلواقتى الحمد لله بقا عندى وعى كبير أن مبصش على اللى يقع منى واللى مش تمام عشرته برميه ورا ضهرى واعيش وأكمل مبقاش يفرق معايا حد نهائى اللى بكتب علشانه هو أنى سعات بفكر يوم فرحى ولا خطوبتى نفسى يكون معايا صحاب بجد بيحبونى من قلبهم وقريب يقفو معايا وافرح زى ما كل الناس بتفرح بصحابها نفسى اشوف ناس بتفرح بجد من قلبهم ليا لما يفتكر أن ممكن اعمل فرح مثلا او خطوبه ويا دوب الناس اللى بتجامل بس هى اللى تيجى بتصعب عليا نفسى اوى وبتخيل شكلى قدام الناس وقدام مراتى بجد مش عارف هو ممكن فعلا مع الوقت اعمل صحاب انا 21 سنه و معنديش صاحب واحد. كويس

3

5