عاوزه اقول حاجه ممكن الكلام ميكنش مترتب بس عادي انا عندي صحاب وأهل حلوين جداا بس عندي شويه تروما اكتشفتها على كبر المهم بعيدا عنها فاا بسببها كده كده بقيت بحب كل تفصيلة فيا والحقيقي اكتشفت متأخر بعد سنين طويله من كره وجلد ذات ان بجد انا انسانه كويسه وعرفت صحابي ليه بيحبوني رغم اني قضيت سنين طويله بقول لنفسي ليه ممكن ناس حلوه زي دي تحب انسانه حقير مش حابب نفسه بس عرفت اني استحق جداا ولكن عمر ما كل حاجه بتعدى زي الافلام ما بتحكي او زي ما كاريوكي بيغنى كل حاجه بتغيرنا وانا طريقتي اتغيرت مبقتش عفويه او لما ببقى عفويه برجع افكر تاني كتير بحب صحابي ولكن بخاف او بتوتر لما أقرب منهم وببعد واختفى بالشهور هما اتعودوا بس انا لأ انا مش عاوزه حلول لان مهما كان فيه نصايح فتا شخص مهم قالي ان احنا عارفين احنا المفروض نعمل ايه بس بنهرب واتا حبيت الهرب وظله بس

10

0