انا مش بحب ماما مش بحب اتكلم معاها ولا اقعد معاها، مش بحب احكيلها اى حاجه عني او ايه الي بيحصل فى حياتي، مش باخد رأيها في اي حاجه، حتى لما بتتعب او بتدايق مش بحس حتى اني متدايقه عشانها او اني عايزه ابسطها لا انا بجد مش بهتم نهائي مفيش حاجه جوايا بتتحرك لوح تلج مش بحب طريقتها ولا حركاتها اي كلام منها بالذات بكره اسمعه وكل ده بيحسسني بتأنيب ضمير بس مش عارفه المفروض اعمل ايه انا حتى مش عايزه علاقتي بيها تتحسن لأني مش بطيق اصلا اتكلم معاها كلمتين ببقى نفسي ابصلها بقرف واقولها كل الكلام الي يدايقها بس طبعا انا في الحقيقه بعاملها كويس اوي ومقدرش اقولها كلمه تزعلها لكن بتجنبها تماما، بطمنها على دراستي وبس مش بكلمها في حاجه عني. ولو متدايقه عمري ما احكيلها حاجه ولا اعيط قدامها او ابينلها ضعفي بحسها انانيه وده باين في معظم تصرفاتها واهم حاجه هي بتاخد ايه ولو بتدي حاجه بتبقى عايزه تشوفه مردود ليها عكس طبيعة الام والاب الي المفروض بيعملوا كل حاجه يقدروا عليها عشان ولادهم من غير مايشوفوه مردود ليهم لكن رغم كدا انا بحب جدتي ربنا يرحمها كنت بحب اقعد معاها واقضي وقت حلو معاها واتكلم واهزر معاها واخاف على زعلها واحب اعمل عشانها اي حاجه لأنها كانت طيبه وكانت بتعمل كل حاجه بحب وعشان بس تبسطنا مش اكتر اكيد في مواقف وحشه حصلت معاها لكن انا مسامحاها لأني عارفه انها بتحبني وده باين في مواقف اكتر بكتير احلى والي بتغطي على الوحش عكس ماما انا معظم ذكرياتي معاها وحشه ومش قادره اسامحها على اي حاجه هي عملتها وبدل ماتعتذر تقولي انتي قلبك اسود اوي!.

7

2