خلينى اقول الحقيقه انا مش هقعد اخبى كتير ان انا شخصيتى ضعيفه لاكن بحاول مبينش ده و بتاثر بكلام الناس لاكن مبينش ده و معنديش ثقه فنفسى لاكن مبينش ده و عندر رهاب اجتماعى لاكن مبينش ده و بفكر الف مره قبل ما اعمل حاجه علنى او انى اقول حاجه خوفا من ان الحوليا يفكرو انى تافهه و مليش لازمه و دايما بشوف نفسى شكلى وحش و ان غيرى واثق من نفسه و حلو و كويس و كل الناس بتحبه و انا محدش بيحبنى و ولا حد عمره ما هيحبنى مع ان الى انا عايشه فيه عكس ده تماما لاكن انا بحس بكده و دايما لما بعمل حاجه غلط مش بقول لماما عليها او معنتش باخد راي ماما فحاجه انا عملاها او موقف حصل معايا او اى حاجه بحكيها لماما عن حد مضايقنى خوفا من انها تقولى الى انت عملتيه ده غلط و دايما باخد ائذنها قبل ما بعمل حاجه خوفا من انها تعاتبنى و دايما احساس الخوف ملازمنى دايما بحس انى غلط و دايما جوايا احاسيس بمعرفش احكيها لحد وبستغرب اوى لما بلاقى بنت مثلا بتحكى عن موقف حصل معاها و بتحكى بجراه فبقعد اقول هى بتجيب الجراه دى منين و الكلام ده فدايما بحس انى ضعيفه بس مش بيبين اعمل ايه بجد نفسى اعيش مرتاحه و اخلص من كده و كمان بقيت بخاف ادى راي لحد او فتجمع دايما بكون المستمع اكتر عن المتكلم خوفا من انى اغلط انا شبه حياتى كلها بخاف من كلام الناس و لما بيحصل معايا موقف مش لطيف مبحكيش لماما عليه عشان بكون عارفه ردت فعلها ايه و خوفا من انها تطلعنى غلطانه فبجد ده بقى ماثر عليا نفسيا و فكل خطوه فحياتى بكون متوتره انى اعملها او اخد راي حد و دايما لما بيحصل معايا موقف مش حلو و حد ماما تعرف كان فالموقف بقعد اقول ده هيقول لماما و بتاع و ماما هتيحى تقولى انت مقولتيش ليه كل ده عشان بخاف !!! عارفه ان محدش هيعبرنى فالاخر بس اهو قولت الى محدش يعرفه عنى

2

0