انا بقيت مخنوقه من كل حاجه و اي حاجه مبقاش عندي طاقه زي زمان بقيت حاسه بفراغ كبير اوي كأنه خد حته مني و مشي ساعات بحس اني مش عايزه ارجعله و ساعات بحس اني محتجاله وقفت علاج نفسي علشان حسيت اني كل ما بروح هناك بفتكره و بتكلم عنه بتضغط نفسيا اكتر كأن حد بيدخل جوايا بيطلع مني حاجات انا مش عايزاه يعرفها حتى الكتابه مبقتش بكتب زي زمان و كان نفسي اخلص روايتي قبل معرض الكتاب علشان اعرضها و الرسم بقا صعب اوي مبقاش عندي شغف اني اتحمس و اقوم ارسم على طول ساعات حتى كنت بحب اخد اللاب و اشتغل بره في اي كافيه بس كل ما بقعد شويه لوحدي بفتكره و قلبي بيبدء يوجعني تاني انا نفسي انساه و مش عارفه هو انا هعرف ولا لا انا نفسي حاجه تشغلني و كل ما يبقى عندي فرصه ل ده مقدرش و اضيعها مني هو عايش حياته و بشوف ده كل يوم و بشفق اوي على نفسي و انا لسه بفكر فيه و هو عارف و شايف حالتي ازاي و ساكت كأنه حالف انه ميكلمنيش تاني لو بس اسمع صوته لمده كام دقيقه او اسمعه بيقولي بحبك تاني علشان بس اتنفس شويه و بعدها يمشي.. نفسي احس احساس اني تمام بس تاني.

4

20