دلوقتى انا لما دخلت الجامعة قولت هيبقا عندى صحاب وبتاع وشلة و بالفعل ده حصل بعد ما دخلت المسرح الجامعى وبقينا شلة ومختلف الاعمار فيها و واحده واحده بدأت الشلة تتفكك لاسباب عبيطه وهبله وده كان عدم نضج منهم سواء عاطفية ف كل واحد يتربط ويسيب و اللى يخون اللى مرتبط بيها واللى نكتشف انه فيك وهكذا ..و انا كنت فى الكاست و فى الشلة الشخص اللى دمى خفيف كاريزما شكلك كويس وبيحبوا قعدتى عشان بقلد الناس وبضحك وكدا .. بس انا وقتها قررت انى اسيب كل الناس دى واسيب كاست الكلية بتاعتى لانهم كانوا شايفين انى موهوب بس هما مش حابين انى اظهر وابقا احسن منهم وده ظهرلى مع الوقت .. فسيبت الناس كلها و سيبت الكلية وسيبت كلللل حاجة لمدة 9 شهور تقريبا ابنى نفسى فيهم ( انا بحاول اختصر لان فيه احداث كتير عايز اقولها بس مش هقدر اكتبها كلها ) المهم دلوقتى انا روحت كاست جديد بس حاسس انى غريب وسيطيهم هما ميعرفوش انا مين .. ميعرفوش انى كوميدى مثلا وروحى حلوة .. ولما يتقال على مين كوميدى يشاوروا على حد معين منهم ويقولوا مفيش تانى وبتاع وادى مثال على كل حاجة بقا حرفيا .. ف انا حاسس بتهميش انا بس روحت الكاست ده عشان الفكرة انى عايز امثل واوصل لهدف معين يخصنى بحاول اخد بالاسباب واجتهد ... بس انا دلوقتى بتكلم انى ببقا وسيطيهم حاسس بده فاتعامل مع ده ازاى ؟؟؟ ولو حد عايز يسالنى عن حاجة معينه يا ريت عشان مش عارف اكتب كل حاجة و مش عارف اعبر

7

3