المشكله اني مبعرفش اصلًا احكي مشاكلي.. مبعرفش افضفض بحس اني محتاجه ده و محتاجه حد يسمعني بس مبعرفش حتى لو جيت اتكلم الكلام مبيطلعش مببقاش عارفه اقول ايه ولا احكي ازاي او ازاي اوصف حاجه جوايا.. و لو حاولت احكي بعدها بحس ان ممكن اللي انا حكيتله ده يكون اتضايق او زهق.. مع ان بجد بيكون الشخص اللي قدامي بيسمعني و مهتم بس المشكله كلها جوا دماغي انا... بحس اني عارفه كل الردود و ان كلها مش هي الحاجه اللي انا محتاجاها... و حتى لو حاولت اتكلم برجع بعدها احس اني متضايقه اكتر من ما كنت متضايقه قبل ما اتكلم عشان بحس ان ممكن الناس اللي حواليا تزهق او تكرهني.. يمكن دي مشكلتي برضو اني بحس اني لازم اكون بيرفيكت يا اما اللي حواليا هيزهقوا مني... و بحس برضو اني لو فضلت بفكر بالطريقه دي ممكن دي كمان حاجه تكون بتزهقهم مني... بشكل عام بحس ان جوايا كل حاجه و عكسها او ان جوايا صوت هو عدوي اللدود اللي مهما عملت اي حاجه بيحسسني ان انا غلط و مش هتحب و محدش هيتقبلني.. كلامي مش مترتب و عشوائي شويه بس حاولت انظمه قد ما قدرت

8

0