اخر ترم قبل التخرج بسأل نفسي ليه مش فرحان ليه مبشيرش بوستات وصور ليه متوتر ليه عندى مزيج غريب من احساس الخوف من المستقبل والتوهان وانى لسه طفل مشفاهم حاجه شايفين العبط اه انا اوقات كتير بحس انى طفل وصغير على كل ده بخاف جدا من الحياه اللى اللى كل اللى خرجولها بيحذرونا من بهدلتها واللى هتعمله فينا خايف الحياه تحطمنى خايف مستقبلى ميكونش حلو خايف اتهزم فالحياه زى ناس كتير وزيد على كده انك شاب لازم تعافر وتبدأ من الصفر وا وا لا انتا شاب محجوزلك مشروع هتطلع تشتغل فيه تبع اهلك ولا عندك plan B ولا عندك واسطه مثلا فى الPlan A المضحك انى بتكلم كأنى حددت انا عاوز ابقا اى اه انا فاضل ترم وتخرج ونسيت احدد هدفى او انا عاوز ايه متخلف صح؟عارفين انا مش فرحان كمان انا بسأل نفسي ديما هما ليه كلهم فرحانين ومستعجلين لدخول الحياه لى كده معقول انا الوحيد اللى جبان يمكن اكون فاشل؟طب ليه نظرتهم ليا فمحيط الكليه انى بنى ادم نوعا ما ذكى او مجتهد يمكن اكون نجحت ف انى اجتهد فالكليه بفضل الله طبعا بس فشلت فى انى اتعلم ازاى اتعامل مع الحياه؟ يمكن لأنى متصور ان كل حاجه بالورقه والقلم وعشن الحياه مش ورقه وقلم ففشلت فالموضوع معرفش بس انا تايه

4

0