بقالى فترة كبيرة رافضه فكرة الحب والارتباط وكنت حاسه فى فى منطقه أمان بس مع الوقت والعمر الانسان غصب عنه بيميل للفكرة دى فحبيت يبقى عندى بيت وعيلة ، وجت وقتها واتعرفت ع شخص وقولتله افكارى بما انى شخصيه واضحه جدا وصريحه ومبحبش اللف والدوران لانى بسيطه ولما بحب بتعلق وبقدم الحب ده بكل لطافه بكره الخصام وقلة التقدير ، هو عرف كل ده ووافق ع اننا نتعرف وطمنى وانا وثقت اهتمام وبتاع وكل حاجه وعرف شخصيتى وعجبته وسألته قال انها عجباه وع اساس اجابته انا كملت وقولت ده العوض والحب واتعلقت واتعشمت ولكن كان فى نقطه معينه هى نقطه خلافنا وكنت بقوله دى نقطه خلاف وملهاش داعى غير لما نتجوز قولتله انى بحبه وشارياه ومحبش انى اخسره خالص بس كان بيخاصمنى ويبعد واروح اكلمه واراضيه وكنت بعمل الحاجه عشان ارضيه وفضلت نقطه الخلاف دى لحد ماسابنى بكل سهوله حاولت وقولتله لو شارينى هنعدى اى حاجه مع بعض رفض قولتله طب فرصه تانيه لعلاقتنا وهى متحسنه مانت هتبعد عن نقطه الخلاف دى وهساعدك رفض انا عارف نفسى هضعف انت ماجربتش عشان تعرف نفسك وسابنى بكل سهوله عنده وقال ايه عايزنا صحاب قولتله هتعرف قالى اها هعرف ردوده كانت غريبه اوى حسستنى انى قليله جدا انا حزينه ع العشم والتعلق ده وفى غصه فى قلبى لما قولت انت متعرفش انت عملت فيا ايه باللى انت قولته قالى احنا مبقلناش سنه مع بعض حسسنى بالسهوله اوى وكل اللى قاله كان كدب؟؟

3

0