حاسه انى هشه جدا بتصنع القوه قدام الناس بس اما جوايا منتهى الضعف انا الكلام بياثر فيا جدا.. الكلام الجارح بيعلم جوايا المواقف الصعبه بتتعبنى بحس مش بقدر اتحمل زى الناس مش بقدر اتحمل الوحده بدور على حد يكون معايا دايما فى فترات صعبه فحياتى حصلت من سنين ماثره عليا بالسلب لحد دلوقتى مش عارفه اعالج نفسى منها مبوظالى نظام حياتى و شخصيتى مش عارفه التزم بحاجه ولا اعافر بقيت بنزل لتحت بتهز بسرعه ببعد عن ربنا كتير مش عارفه احس بقرب ربنا زى زمان مش عارفه احس عموما الاحساس مبقاش زى الاول حياتى بايظه مش مرتاحه لزحدى و مش مرتاحه وسط الناس بصاحب ناس مش شبهى عشان متقعدش لوحدى عندى فوبيه من الوحده.. بعلق نفسى بواحد مش ليا عشان اعيش قصه تشغلنى شويه اى مشاعر وخلاص و اتوجع و معرفش اطلع.. الكل يقوللى فوقى بقا وانا الوحيده المغيبه انا الغبيه الى مش عارفه تقوم مش واعيه و عاقله زى الى حواليها مش عارفه تختار صح.. مليش نصيب فالحب ولا فالحظ الحلو لا علاقه بربنا سليمه ولا علاقه عدله مع الاهل ولا صحاب تشدنى لفوق ولا انا فمكانى الى فيه ناس شبهى اصلا انا بعمل اى فحياتى بجد؟

2

13